نئاندرتال های شانه در برای مردگان عزاداری و دستبندهایی از گل درست کرده اند

آغاز افشای حقیقت نئاندرتال های شانه در به سال 1950 برمی گردد، زمانی که زمین شناس و انسان شناس مشهور آمریکایی (رالف سولکی) به همراه تیم های پیشرو از دانشگاه کلمبیا، با بررسى استخوان های هشت نئاندرتال بالغ و دو نوزاد نئاندرتال در غار شانه در در کردستان دریافتند که نئاندرتال ها برای مردگان سوگواری می کنند و دستبندهایی از گل می سازند و علم جدید تأیید می کند که تقریباً تمام بشریت هنوز دارای DNA نئاندرتال هستند. رالف سولکی در ابتدا نگرانی و خشم خود را نسبت به کارگران کرد به دلیل رفتار عجیب آنها با تیم ابراز کرد. کارگران کرد هنگام کار گل های طبیعی کردستان را جمع آوری می کردند و دستبندهایی به گردن خود می ساختند. رالف سولکی در حین بررسی استخوان‌های نئاندرتال آثاری از گل‌ها و گیاهان را در قبرها پیدا کرد. او شواهد فیزیکی پیدا کرد که جادوی میل کارگران کرد به گل را نشان می داد و نشان می داد که نئاندرتال ها از بیماران و مجروحان مراقبت می کردند و مرده ها را با گل دفن می کردند. بنابراین رالف سولکی اولین کتاب خود را با نام: اولین مردمان گل منتشر کرد. تحقیقات سولکی به رد این تصور که نئاندرتال ها بی رحم و بی رحم بودند کمک کرد و حتی یک سری رمان های معروف در مورد زندگی ماقبل تاریخ نوشته شد که نئاندرتال ها را حیواناتی بی رحم، وحشتناک و بی فکر نشان می داد. در سال 1975 دکتر سولکی در مجله ساینس استخوان های نبش قبر مردی به نام شانه در سه را ارائه کرد که از یک چشم نابینا بود و دست راست خود را از دست داده بود. در سال 2021، اریک کروبزی، مردم شناس فرانسوی در مصاحبه ای با مجله فرانسوی زبان Sciences گفت: مراسم تدفین و تشییع جنازه بسیار قدیمی است و قدمت آن به 60000 سال پیش برمی گردد و برای اولین بار نئاندرتال های غار شانه در کردستان برای مردگان خود عزاداری کرده اند. این انسان شناس فرانسوی در کنفرانس موسسه تحقیقات ملی آوینیون (ANR) در سال 2021 حضار را شوکه کرد و با معرفى نگارش کتابی با عنوان «تدفین از تاریخ قدیمی‌تر است» آغاز کرد و در آن به این نکته اشاره کرد که مراسم تشییع جنازه و گل‌گذاری بر مزار مردگان به اجداد کرد در غار شانه در نزدیک به کردستان به شصت هزار سال پیش، برمی‌گردد. اریک کروبیزی در کتاب خود تایید می کند که گوری 60000 ساله را کشف کرده اند، پس از تحقیقات علمی که نشان می دهد بقایای گل از این قبرها باقی مانده است که این واقعیت را ثابت می کند که ساکنان غار اولین انسان های روی زمین را در نظر گرفته و عزادار مردگان بوده اند. کروبیزی به مجله Sciences et Avenir گفت: کشف مقبره در غار شاندر به ما یادآوری می کند که مراسم خاکسپاری بسیار قدیمی است و مقبره یک نئاندرتال در کردستان پیدا شده است. او گفت: «وجود قبر تأیید می‌کند که این گونه نئاندرتال، دفن مردگان را تمرین کرده است. این انسان شناس فرانسوی گفت: دفن مردگان و برپایی مراسم تدفین ایده ای است که بیش از صد سال قبل از دفن مردگان در ذهن غارنشینان شانه در شکل گرفت. او همچنین می‌گوید اثبات اینکه گل روی قبر گذاشته‌اند کار آسانی نبود. به طور خاص، دانشمند فرانسوی Arlet Leroy Gorhan مجبور شد چگالی ریشه ها را تعیین کند. به نوبه خود، مقبره های دیگری را جستجو کردم، این بار متعلق به انسان های خردمند، که در آنجا راحت تر بود. مثلاً در یکی از آنها در مصر که 5000 سال قدمت دارد، بقایای یک دسته گل پیدا کردم. او می‌گوید: در آخرین کتابم توضیح داده‌ام که گل بخشی از بسیاری از آیین‌های اطراف مردگان است. شانه در و مردم گل این روزها پس از مستند مشترک (نتفلیکس) و بی بی سی به نام (اسرار نئاندرتال ها) بار دیگر توجه جهانیان را به خود جلب کردند. چهره یک زن نئاندرتال با کمک هوش مصنوعی به صورت سه بعدی بازسازی شده است. به گفته باستان شناسان، جسد و صورت نئاندرتال از قطعات استخوان یک زن نئاندرتالی ساخته شده است که در سال 2018 در غار شانه در در منطقه کردستان پیدا شد. مطالعات از دهه 1950 نشان داده است که نئاندرتال ها مردگان خود را دفن می کردند