مصطفی کاظمی: باید بحث کنیم که آیا در سیستم فدرال موفق بوده ایم یا به سیستم کنفدرال متوسل شده ایم؟

نخست وزیر سابق عراق خواستار گفتگوی آزاد در مورد چندین موضوع از جمله موفقیت یا شکست سیستم فدرال و توسل به سیستم کنفدرال شده است. مصطفی کاظمی نخست وزیر سابق عراق در مقاله ای که در روزنامه خاورمیانه(الشرق الأوسط) منتشر شد وی بر لزوم توسل به گفت و گو در مورد همه مسائل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و ساختاری تاکید کرد. مشروط بر اینکه گفتگوی باز، روشن، جامع، عمیق و سازنده باشد که موانع گذشته را آب کند و اصلاحاتی را در نظام سیاسی ما به وجود آورد. گفت‌وگو بین گزینه‌ها، مقامات و افراد درگیر در امور عمومی همیشه به این نتیجه می‌رسد که روند سیاسی ایجاد شده در عراق پس از سال 2003 شکست خورده است و این شکست در درجه اول به شکست سیستم سیاسی و اقتصادی امنیت گسترش می‌یابد. رابطه وحدت‌بخش بین جوامع و طبقات اجتماعی در درجه دوم قرار دارد و ماهیت گفتمان معطوف به توده‌ها و توانایی‌ها و انرژی‌های جوانان در رتبه سوم قرار دارد. همه این شکست‌ها در نهایت منجر به اختلال در کل دولت، ضعف نهادهای آن در انجام وظایفشان و دشواری بازتولید خود می‌شود. کاظمی گفت: دوران کودتا به پایان رسیده است و مداخله نظامی چیزی نمی‌سازد، بلکه ویران می‌کند، اما مهم این است که درباره همه موضوعات بحث گسترده و آزاد داشته باشیم. یکی از موضوعاتی که نخست وزیر سابق عراق معتقد است باید آشکارا مورد بحث قرار گیرد این است: «شکل مناسب حکومتداری در عراق چیست؟ چگونه می توانیم اراده واقعی مردم عراق را بیان کنیم؟ کدام نظام انتخاباتی ایده آل است؟ آیا برخی مفاد قانون اساسی نیاز به بازنگری دارد؟ بیایید آنها را شناسایی کنیم و راهی برای اصلاح آنها پیدا کنیم. کاظمی در بخشی دیگر از نوشته خود معتقد است که موضوع دیگری که باید به طور علنی مورد بحث قرار گیرد، این است که روابط مرکز (اقتدار فدرال) و اقلیم کردستان چگونه تنظیم شود؟ آیا در اجرای سیستم فدرال موفق بوده ایم؟ یا باید به سمت سیستم کنفدرالی برویم؟ چگونه می توانیم عزت دولت و نهادهای آن را بازگردانیم؟ راه حل مناسب برای تنظیم سلاح های غیرمجاز که بخشی از فرهنگ جامعه ما شده است چیست؟ آیا نظام اقتصادی ما توانسته به رونق مورد انتظار دست یابد یا در ایجاد حداقل توسعه ناکام بوده است؟ چگونه می‌توانیم منابع مالی دولت را بدون وابستگی کامل به نفت متعادل کنیم؟ چه چیزی باید حاصل شود؟ منافع عالی عراق یا منافع دیگران؟ چرا مانند دیگرانی نباشیم که منافع کشور خود را بالاتر از هر چیز دیگری قرار می دهند؟ عراقی ها باید بین المللی باشند یا ملی؟ راه های واکنش به مسائل عمده و محدودیت های آنها چیست؟ چگونه می توانیم دولت خود را در این جغرافیای متضاد سیاسی بسازیم؟ وی در پایان تاکید کرد که همه مواردی که در سخنانش ذکر شد باید به یک گفت وگوی جدی و سازنده تبدیل شود. از طریق یک نهاد ملی که گزینه‌های سیاسی، فکری، دانشگاهی و اجتماعی را گرد هم می‌آورد، به این ترتیب اعتماد از دست رفته‌مان را باز می‌گردانیم، مردم در کنار دولت خواهند بود و جهتی برای اصلاحات واقعی ایجاد می‌شود.