اردوغان چگونه پیروز شد؟

از زمان تشکیل حزب عدالت و توسعه (AKP) در سال 2002، رجب طیب اردوغان در همه انتخابات پیروز شده است، اما انتخابات 14 و 28 مه نشان داد که اردوغان و حزبش به ویژه در شهرهای بزرگ آرای خود را از دست داده اند. با وجود تمام بحران های ترکیه که بارزترین آن بحران مالی است، اما اردوغان موفق شد در انتخابات پیروز شود، سوال جدی این است که اردوغان چگونه توانسته است پیروز شود و اعتماد مردم را جلب کند؟

اپوزیسیون آدرس واحدی نداشت

اپوزیسیون ترکیه دست به دست هم داده و شعارهای پایان اردوغان سر داده بودند و موفق به مقابله با او شده بودند، اما زمانی که رهبران هر پنج حزب مخالف در صورت خروج کمال قلیچداراوغلو به عنوان معاون رئیس جمهور منصوب شدند، چرا برای رای دهندگان روشن شد که کمپین پستی احزاب مخالف، پنج نماینده، از یک سو ولخرجی است و از سوی دیگر اختیارات رئیس جمهور را محدود می کند.

در مبارزات انتخاباتی، رهبران همه احزاب مخالف و شهرداران استانبول و آنکارا شرکت کردند و مردم را خطاب قرار دادند، به این معنی که آنها ذهن رای دهندگان را آشفته می کنند و نمی دانند چگونه به هدف خود برسند. او در تجمعات و میادین حضور داشت. و همه احزاب دیگر در ائتلاف برای بقای اردوغان می جنگیدند.

یک علوی بر کرسی ریاست جمهوری نخواهد نشست

قلیچداراوغلو یک کرد علوی است، در طول تاریخ ترکیه، رئیس جمهور علوی هرگز بر ترکیه حکومت نکرده است، مردم ترکیه حتی شهردار شدن را شایسته یک علوی ندانسته اند، چگونه می توانند اجازه دهند یک علوی بر ترکیه حکومت کند؟

مارال آکشنر، رهبر حزب بش، درست گفت که قلیچداراوغلو نباید یک روز قبل از معرفی اکرم امام اوغلو نامزد شود.

از همان ابتدا، برخی از مشاوران اپوزیسیون خواستار نامزدی امام اوغلو بودند، زیرا وی دارای تجربه پیروزی قبلی است، دو بار در سال 2019 حزب عدالت و توسعه را شکست داد و قابل قبول است. علاوه بر این، کردهای شمال او را پذیرفته‌اند، زیرا او همیشه با کردها به زبان شیرین صحبت می‌کند و نزدیکی او به صلاح‌الدین دمیرتاش و همسرش باعث محبوبیت او در میان کردها شده است. خلاصه اینکه علوی بودن کیلیچداراوغلو دلیلی بر عدم پذیرش فرهنگ ترک اوست و اگر امام اوغلو به جای او بود شاید معادله فرق می کرد.

اشتباه HDP در دور اول

یک سال قبل از انتخابات، HDP ادعا کرد کاندیدای ریاست جمهوری است که رای دهندگان کرد را خوشحال کرد زیرا می دانستند اگر انتخابات به دور دوم برود، کلید ریاست جمهوری به دست HDP خواهد افتاد. کورکورانه قلیچداراوغلو را دنبال کردند. گفتند که پست نمی خواهند و از قلیچداراوغلو حمایت می کنند تا رژیم اردوغان و دیکتاتوری آن را نابود کنند.

این موضع HDP خشم رای دهندگان را برانگیخت، به ویژه آنهایی که معتقدند مسئله کردها باید در پارلمان حل شود نه از طریق جنگ.

اگر HDP در دور اول نامزدی داشت، کردها بیشتر پای صندوق های رای می رفتند و اردوغان مجبور می شد برای دور دوم به HDP مراجعه کند. دیدیم که HDP در انتخابات پارلمانی دو میلیون رای از دست داد که مجازاتی برای رای دهندگان برای HDP بود و پیامی بود که HDP باید آن را همانطور که هست بپذیرد.

پ.ک.ک نیز در پیروزی اردوغان نقش داشت، به ویژه زمانی که آنها رسما از کردهای شمالی خواستند به قلیچداراوغلو رای دهند، که پیامی غیرمستقیم به اردوغان بود که پ.ک.ک از ماندن او حمایت می کند، زیرا نژادپرستان به پای صندوق های رای رفتند و رای دادند. صدای نژادپرستان بلند شده و به یک نیروی مهم در پارلمان تبدیل شده است.

امید اوزداغ کردها را نگران قلیچداراوغلو کرد

اردوغان بسیار زیرک بود که امید اوزداغ را خطاب نمی کرد تا در دور دوم انتخابات به او رای دهد، زیرا بر اساس محاسبات او، اگر اوزداغ را وارد ائتلاف خود می کرد، ممکن بود علاوه بر درخواست اوزداغ، تنها 2 درصد رای خود را افزایش دهد. در وزارت کشور اردوغان می دانست که اگر اوزداغ به قلیچدار اوغلو بپیوندد، کردها قلیچداراوغلو را مجازات خواهند کرد، زیرا اوزداغ یک فرد نژادپرست و ضد کرد است که تا می تواند به کردها توهین کرده است. او او را خائن خواند.

این زمانی انجام شد که قلیچدار اوغلو با اوزداغ توافقنامه هفت ماده ای امضا کرد که دو مورد از آنها آشکارا با HDP مخالف بودند.