امروز روز جهانی کارگر است

جهان به دست کارگران ساخته می‌شود، با کمی تأمل، هرکسی اعتراف خواهد کرد که هر آنچه بشر را زنده نگه می‌دارد حاصل تلاش و عرق‌ریزان کارگران است. آنان در سخت‌ترین شرایط، با دستمزدهای کمتر از دیگر مشاغل و گاه در محیطی با ایمنی کم کار می‌کنند و در روز جهانی کارگر ، یکم ماه می‌ شایسته است که از این تلاش شبانه‌روزی قدردانی و به آنان کمک شود تا به حقوق اساسی خود دست یابند. کارگران در سراسر روزهای سال مشغول کارند، اوقات فراغت اندکی دارند و حتی در روزهایی که بسیاری از مردم به تعطیلات و مسافرت می‌روند، کارگرانی هستند که با نیروی کارشان، لذت بردن ما از سفر را ممکن می‌کنند. در رستوران‌ها غذا می‌پزند، در کافه‌ها نظافت می‌کنند، چراغ کارخانه‌ها را روشن نگه داشته‌اند و کار می‌کنند و کار می‌کنند تا همه چیز جهان سر جای خودش باقی بماند. در روز جهانی کارگر احزاب گوناگون و اتحادیه‌های کارگری در بسیاری از کشورهای جهان تظاهرات خیابانی برگزار می‌کنند و یاد کارگرانی که حدود دو قرن قبل برای داشتن حقوق اولیۀ کار جانشان را از دست دادند، گرامی می‌دارند. ایدۀ اعتصاب سراسری کارگران برای ۸ ساعت کار، به کشور استرالیا و 21 آوریل سال 1856 بازمی‌گردد. تظاهرات سال 1856 آن‌قدر تأثیرگذار بود که کارگران تصمیم گرفتند تا در سال‌های آینده هم اعتصابات را دنبال کنند. آن‌چه تجمعات 21 آوریل را ادامه‌دار کرد، شهامت کارگران، همبستگی و خواستی بود که در آن حق 8 ساعت کار را برای تمام کارگران جهان حقی مسلم می‌دانست. 1می‌ 1886 دویست هزار کارگر در ایالات‌ متحده برای به رسمیت شناخته‌شدن حق 8 ساعت کار، دست به اعتصاب زدند. این تظاهرات در شیکاگو منجر به فاجعه‌ای تمام‌عیار شد؛ برگی از تاریخ کارگری که آن را با نام غائلۀ هی‌مارکت هم می‌شناسند. کارگران هی‌مارکت در شیکاگو که از شرایط سخت کاری و آسیب‌های فیزیکی حین کار به تنگ آمده بودند، اعلام کردند که تا به خواستۀ محدودیت کار روزانه به 8 ساعت نرسند، دست از اعتصاب برنمی‌دارند. پس از انفجار یک بمب دست‌ساز در میان جمعیت، پلیس که منتظر بهانه‌ای برای به بر هم زدن اعتصاب بود، وارد درگیری شد و چهار نفر از رهبران کارگری را دستگیر و سپس اعدام کرد، تعداد دقیق کارگران کشته‌شده در غائلۀ هی‌مارکت مشخص نیست. همزمان با تحولات کارگری در آمریکا، جنبش کارگری در اروپا نیز قدرتمندتر شد، تا آن‌جا که در سال 1889، چهارهزار نمایندۀ کارگری در کنگره بین‌الملی کارگران شرکت کردند. همین‌جا بود که کنگره تصمیم گرفت تا روز یک می‌ را روز جهانی بدون کار اعلام کنند.